اپیدمیولوژی درد مزمن در شهر تهران و برآورد کوچک ناحیه ای شیوع آن در محله های تهران، با استفاده از رویکرد بیزی (مطالعه urban heart-۲)

مقدمه و اهداف: درد مزمن یکی از مشکلات مهم سلامت است و برای بررسی اپیدمیولوژیک آن، به داشتن برآوردهای معتبر از شیوع آن نیاز است. هدف از این مطالعه، بررسی اپیدمیولوژی درد مزمن در سطح 368 محله شهر تهران با بهره گیری از روش برآوردیابی کوچک ناحیه ای است. روش کار: داده های مربوط به قسمت درد از دور دوم طرح سنجش عدالت در شهر (urban heart) که از یک فرد منتخب از 23457 خانوارتهرانی، با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای تصادفی، در سال 1390گردآوری شده بود، تجزیه و تحلیل شد. برای به دست آوردن برآوردهای قابل اعتماد از شیوع درد مزمن در محله های تهران، از یک مدل آمیخته خطی تعمیم یافته و رویکرد بیز سلسله مراتبی استفاده شد و سپس، قابلیت اطمینان به برآوردهای به دست آمده ارزیابی گردید. برای این کار، از نرم افزارهای r نسخه 2. 12. 2، winbugs و arcgisاستفاده شد. نتایج: برآورد میانگین شیوع درد مزمن درمحله های شهر تهران 5/25% بود و ناهمگنی بسیاری از نظر شیوع درد مزمن در این محله ها مشاهده شد. شیوع درد مزمن در افراد متأهل، خانه دار، بازنشسته و مستمری بگیر به طور معناداری بیشتر بود و با سن، وضعیت تحصیلی، افسردگی و اضطراب نیز ارتباطی معنی دار داشت (05/0p<). روش های ارزیابی، قابل اطمینان بودن برآوردهای بیزی به دست آمده را نشان داد. نتیجه گیری: نتایج بیان گر شیوع قابل توجه درد مزمن در تهران است، از این رو، توجه مسئولان و برنامه ریزان برای پیشگیری، درمان و کاهش آثارآن ضروری به نظر می رسد.